#1: [16-Jul-05]

English version

Türkçe

02-Oca-2007 -- Kozan'a vardığımızda hava karardığından ne yazık ki yine hedefimiz ertesi güne kalmıştı. Kış mevsiminin azizliğine uğruyorduk. Akdeniz'e yaklaştıkça irtifa 40 metreye kadar düştü ve arazi tekrar düzleşti. Güneye devam ederek E90 karayolu'na vardık ve buradan sola Ceyhan yönüne döndük. Yaklaşık 25 km sonra Dokuztekne tabelasından sağa yöneldik. GPS'i yanlış yorumlamamızdan kaynaklanan basit bir hatadan dolayı yine alışık olduğumuz kaybolma manzaralarını yaşayarak arabayla epey dolaşmak zorunda kaldık. Nokta meğer sandığımız yönün tam aksi istikametteymiş. Duruma uyanıp doğru yöne gidince GPS hedefe 900 metre kaldığını bildirdi. Çadırımızı bir ağacın dibine kurduk ve yıldızları seyretmeye başladık.

Sabah erkenden kalkıp hedefe depar attık. Daha önce gelen ziyaretçi noktaya baba kurmuş olmalı, biz de sazlarımızı diktik. Adeta hiçbir hedef çantada keklik değildi; bu sefer de bir sürü sazlıklı dere geçmek zorunda kaldık. Böylelikle uzun atlama tekniklerimizi de geliştirmiş olduk. Zira bu tekniklere 37N 35E noktasında yine ihtiyaç duyacağımızı bilmiyorduk.

• Sıcaklık: 0°C
• İrtifa: 140 m
• Hedefe gidiş geliş toplam: 35 dakika
• Yürünen mesafe: 900 m
• Diğer noktadan arabayla katedilen mesafe: 178 km
• Odometre: 1074 km

English version

02-Jan-2007 -- Continued from 38N 36E.

When we finally arrived at Kozan it was already dark. We had to let go off the next goal. The winter days were literally screwing us every single day. Never mind though, we were going to find the point anyway. The terrain flattened as we got near the Mediterranean coast. The classic getting lost comedy made us think to have been cursed. Back and forward but never shattered our GPS beeped indicating it was 900 meters left to our baby. Having pitched up our tent we stared at the stars waiting for the next day.

Marathon suddenly started when Derya said go! Nothing was easy in life, we had to cross irrigation streams with brilliant long jumps as if we were real athletes. We didn't realize we were going to need those special techniques later on. We ought to be there and back as early as possible, said Derya. That gave further motivation and we both increased our pace. We found a cairn very near the point and thought the first fellow having reached here might have put it. In return, we erected our reeds all the way around the Confluence and got taken a well deserved group photo.

Continued at 37N 35E.