English version

Polski

Deutsch

17-Feb-2004 -- Wir versuchten bereits ein paar Tage zuvor, die Konfluenz 21° Nord 56° Ost zu erreichen, aber viele Sanddünen versperrten uns dort den Weg. Dieser Konfluenzpunkt ist dagegen ziemlich leicht erreichbar, aber es besteht die Gefahr, dass man sich auf dem steinigen Weg dahin einen Reifen aufschlitzt! Unsere Freunde waren in diesem Gebiet nur einige Tage vor uns und haben sich jeweils böse ihre Reifen beschädigt. Aber wenn man langsam und vorsichtig fährt, so erreicht man das Ziel in etwa 2-3 Stunden Wüstenfahrt, nachdem man die asphaltierte Straße verließ, die von der Wüstenstadt Haymā' bis an die Küste führt.

Dieser Konfluenzpunkt liegt in der Kieswüste von Oman, die hier auch mit vielen größeren Steinen bedeckt ist (5-40 cm). Die Vegetation ist sehr mager, aber im Vergleich zu anderen Gebieten findet man hier noch einige Sträucher, Akazienbäume und genug Brennholz für ein Lagerfeuer. Das Gebiet steht unter Naturschutz, weil es ein Reservat für die früher fast ausgestorbene, schneeweiße arabische Oryx-Antilope ist. Manchmal begegnet man hier auch Gazellen oder Kamelen. Für die Besichtigung des Reservats braucht man eine Genehmigung, die man sich vorher im Heimatland bei der omanischen Botschaft besorgen muss. Wir wussten es nicht und haben von den Aufsehern Ärger bekommen. Die Konfluenz liegt nur ca. 10 km von dem umzäunten Schutzgebiet.

Am Konfluenzpunkt habe ich das Geweih einer Antilope zurückgelassen, das wir südwestlich von Haymā' gefunden hatten. Es müsste noch da liegen wie auf dem Foto. Wir haben am Konfluenz-Punkt am 17/18. Februar 2004 im Zelt übernachtet.

Wenn man am GPS-Empfänger statt WGS84 das geodätische Datum für OMAN auswählt, so findet man die Konfluenz 295 m weiter östlich. Dort habe ich aus Steinen die Konfluenzziffern gebaut. Am Horizont sieht man unseren Geländewagen. Dort ist auch die exakte WGS84-Koordinate 20° Nord 57° Ost. Das Panorama wurde auch von dem "OMAN-Punkt" statt dem "WGS84-Punkt" fotografiert. Die Sonne geht ziemlich genau im Osten auf. In Richtung Westen blickt man zur WGS84-Konfluenz.

Auf unserer Abenteuer-Expedition haben wir sehr viel erlebt. Wir haben leider keine Skorpione oder Schlangen in der Wüste gesehen, aber dafür viele Eidechsen, eine große Spinne, viele Kamele, Gazellen und seltsame Käfer. An der Küste des Indischen Ozeans sahen wir viele seltene Vögel und erlebten eine interessante Unterwasserwelt. Südlich von Masqaṭ besuchten wir einige Fischerdörfer und lernten viele einheimische Menschen kennen. Die omanische Bevölkerung ist fremden Besuchern sehr freundlich gesinnt. Es gibt in diesem Land fast keine Touristen und Ausländer sind in den Dörfern etwas Besonderes. Als wir auf einer Sanddüne am Meer bei al-Sīfa zelteten, brachte uns ein alter Dorfbewohner, der als Holzfäller arbeitete, Brennholz. Wir unterhielten uns mit Händen und Füßen und bezahlten ihm sein Holz.

Die Straßen und Pisten sind hier sehr abenteuerlich in die Berge gehauen worden, so dass es eine große Herausforderung ist mit dem Auto zu fahren. Auf einer Steigung ist uns der Wagen einfach stehen geblieben, trotz Allradantriebs! An einem schwer erreichbaren Dorf mieteten wir ein Boot und fuhren mit einem Einheimischen und zwei Kindern zum Tauchen und Schnorcheln raus. Danach schenkten wir den hübschen Kindern Süßigkeiten und freuten uns, einige interessante Dorfbewohner kennen gelernt zu haben. Wir waren fasziniert von der einfachen Lebensweise dieser Menschen, hier am 'Ende der Welt'.

Abstechend von diesen Szenen, hatten wir auch in der Wüste mehrmals Begegnungen mit Düsenjets. Manchmal flogen sie in nur 200 m Entfernung an uns vorbei und in nur 20 m Höhe. Fünf Minuten später hörten wir dann hinter dem Horizont die Detonationen von Übungsbomben. Eine Explosion war richtig heftig und wir sahen am Horizont sogar eine Rauchwolke davon.

FOTOS:

1. Sicht nach Westen
2. Sicht nach Norden
3. Sicht nach Osten
4. Sicht nach Süden
5. GPS Koordinate. An der Konfluenz haben wir das Geweih hinterlassen
6. Besucher der Konfluenz am Akazienbaum, ca. 3 km westlich der Konfluenz
7. Sicht auf die Konfluenz, die sich beim Auto am Horizont befindet.
8. Panorama der Gegend um die Konfluenz, die sich im Westen beim Auto befindet
9. Sympathische Begegnung mit den Einheimischen
10. Die Tierwelt der Omanischen Wüste und die Gasindustrie

English version

17-Feb-2004 -- We had already tried to reach the Confluence 21N 56E a few days before, but large sand dunes blocked our way there. This Confluence, on the contrary, is quite easy to reach. But one has to be careful with the sharp stones on the way there, because they might slit your tires. Some friends of us were in the area only a few days earlier and damaged their tires severely. But if one drives slowly and carefully, the goal will be reached after about 2-3 hours driving through the desert after leaving the tarred road leading from the desert village Haymā' to the coast.

This Confluence is situated in the gravel desert of Oman, which is covered here with many larger stones (5-40 cm), too. The vegetation is very sparse, but compared to other regions, one can find here still some bushes, acacia trees, and enough firewood for a campfire. The area is a nature reserve and a game reserve for the, in earlier times nearly extinct, white Arabian Oryx antelope. Sometimes one may run across gazelles or camels here as well. To visit the reserve you need to get permission from your national Omani embassy. We did not know this and got into difficulties with the rangers. The Confluence is situated only about ten kilometres from the fenced reserve.

Exactly on the Confluence, I left the horns of an antelope that we found southwest of Haymā'. It should still be there like on the photo. We visited the Confluence on 17/18 February 2004 and stayed there overnight in a tent.

If you set your GPS receiver to the geodetic datum for OMAN instead of WGS84, you will find a point 295 m east of the WGS84 Confluence. There I built the confluence numbers 20N 57E with some stones. On the horizon you can see our cross-country vehicle, exactly at the WGS84 Confluence. The panorama view was photographed from the "OMAN" Confluence, instead of WGS84, too. The sun rose almost exactly in the East, in the West you can find the WGS84 Confluence.

We experienced many adventures during our expedition. Unfortunately, we did not see any scorpions or snakes in the desert, but we found many lizards, a big spider, many camels, gazelles, and strange bugs. On the coast of the Indian Ocean we saw many rare birds, and dived in a fascinating underwater world. South of Masqaṭ we visited some fishing villages and got to know the local people. The Omani population is very friendly. There are only a few tourists in this country and any foreign visitor to the villages is something special. Near al-Sīfa we camped on a dune close to the ocean. An old man who earned his money as a woodcutter brought us wood for our campfire. We had a hand-and-feet conversation and paid him for the wood.

Roads and tracks in the mountains are very crazy constructions, thus driving can be a big challenge. Once, our cross-country vehicle simply had no more force to proceed on an ascending slope, in spite of 4-wheel drive! In a village that was difficult to reach, we rented a boat and drove with a local and two children to a fascinating dive location. Afterwards, we gave the children some sweets and were happy about having learned to know some interesting village people. We were fascinated by the simple way of living of these people, here at the 'end of the world'.

Contrasting with these scenes, we had also some encounters with jet fighters in the desert. Sometimes, they passed only 200 m away from us, and only 20 m high. Five minutes later we heard bomb detonations behind the horizon. One explosion was really intense and we could even see its smoke cloud at the horizon!

Polski

17-Lut-2004 -- Próbowaliśmy też dotrzec do współrzędnej 21°N 56°E, ale 30 km przed celem znajduje się wiele wydm piaskowych. Zrezygnowaliśmy, bo było by to za niebezpieczne.

Dotarcie do tej konfluencji nie jest trudne. Ale istnieje niebezpieczeństwo przebicia opony przez dużo ostrych kamieni, które są wszędzie na drodze do celu. Myśmy nocowali tam w namiocie z 17 na 18 lutego, roku 2004. Teren ma charakter pustyni żwirowej, ale zawiera dużo kamieni, wielkości 5-40 cm.

Wegetacja jest tutaj bardzo skromna, ale w porównaniu do pozostałej pustyni w Omanie, można tutaj napotkać krzaki, akacje oraz znaleźć wystarczającą ilość drewna na ognisko. Obszar naszej konfluencji stoi pod ochroną przyrody, ponieważ zasiedlono tutaj, białą arabską antylopę Oryx, która kiedyś prawie by wygineła. Czasem można w tym rejonie spotkać wielbłądy, lub inną zwierzynę. Do zwiedzenia tego rezerwatu trzeba sobie załatwić zezwolenie. Myśmy tego nie wiedzieli i zostali niemile ostrzeżeni przez nadzorców. Nasza konfluencja leży tylko dziesięć kilometrów od rezerwatu, który jest odgrodzony płotem.

Nasi znajomi byli też w tym terenie dwoma terenowcami. Każdy z nich przebił sobie na ostrych kamieniach opony. Ale przy dużej ostrożności można dojechać do naszej konfluencji w ciągu niecałych trzech godzin. Miejsce zjechania z asfaltowej ulicy, należy odczytać z komputera nawigacyjnego GPS. Jest to droga prowadząca z Haymā' na wschód, do Oceanu Indyjskiego. Dokładnie na północnym równoleżniku 20° i 57° wschodniej długości geograficznej zostawiliśmy rogi antylopy, które można pewnie tam jeszcze znaleźć (patrz zdjęcie).

Na naszej ekspedycji przeżyliśmy wiele przygód. W prawdzie nie napotkaliśmy żadnych skorpionów, albo węży, ale widzieliśmy za to różne jaszczórki, dużego pająka (patrz zdjęcie), wiele wielbłądów oraz dziwne chrabąszcze. Nad morzem Omańskim można zobaczyć wiele żadkich ptaków, n.p. pelikany, a pod wodą dużo kolorowych ryb. Na połódnie od stolicy Omanu Masqaṭ odwiedziliśmy parę rybackich wiosek, oraz poznali wiele sympatycznych tubylców. Turyści są bardzo mile witani przez mieszkańców Omanu.

W ostatnią noc spaliśmy na morskiej wydmie piaszczystej, za wioską al-Sīfa. Jeden z ich mieszkańców nazbierał nam drewna na ognisko. Rozmawialiśmy z tym małym dziadkiem troche po arabsku, oraz rękami i nogami (patrz zdjęcie). Podziękowaliśmy mu Omańskimi pieniędzmi. Aby dotrzeć do al-Sīfa, trzeba przejechać przez niesamowicie strome drogi i serpentyny, które zostały wydrążone dynamitem w tej skale. Na jednej stromiźnie stanął nam nawet samochód, pomimo napędu czterokołowego!

W innej wiosce zaproponowano nam przejażdżkę kótrem rybackim w bardzo ciekawe miejsce do nurkowania. Pod wodą widzieliśmy mnóstwo dużych kolorowych ryb oraz węża wodnego. Dziecią podarowaliśmy cukierki, ciesząc się z poznania sympatycznych ludzi, którzy mieszkają naprawdę na końcu świata (patrz zdjęcie).

Na pustyni przelatywały nieraz odrzutowce nad naszymi głowami. Pewnym rankiem przeleciały dwa takie samoloty zaledwie 20 m nad nami, okrążając nas w celu identyfikacji. Pięć minut później słyszeliśmy nad horyzontem wybuchy bąb. Ich trening zakończyli potężniejszym wybuchem, którego dym można było dostrzec jeszcze z daleka!

Zdjęcia:

1. Widok na zachód
2. Widok na północ
3. Widok na wschód
4. Widok na południe
5. Wspólrzędna GPS. Tu pozostawiliśmy poroże antylopy.
6. Nasza ekipa przy akacji, która rośnie ok. 3 km na zachód od 20°N 57°E.
7. Widok na konfluencje, która się znajduje przy samochodzie nad horyzontem.
8. Widok panoramiczny na naszą konfluencję.
9. Sympatyczne spotkania z mieszkańcami Omanu.
10. Świat zwierząt pustynnych, oraz przemysł gazowy.