#20: [07-Oct-22]

#19: [06-Jun-22]

#17: [08-Aug-20]

#16: [20-Sep-15]

#15: [14-May-15]

#18: [27-Jul-13]

#14: [21-May-11]

#12: [16-Mar-10]

#11: [21-Dec-09]

#9: [10-Aug-08]

#8: [14-May-06]

#7: [24-Jul-05]

#6: [29-Jun-05]

#5: [04-Jul-04]

#4: [09-Apr-04]

#3: [04-Apr-02]

#2: [10-Nov-01]

#1: [15-Apr-01]

#13: [14-Oct-10] (incomplete)

28-Feb-2009 --

Polski

28-Feb-2009 -- 1st confluence out of a trip of 7

First signs of long-awaited spring, first warm wind blow made me thinking about going on the road again and visiting some new confluences. Winter this year has been rather unpleasant, quite snowy and frosty (although not that snowy as in the UK). We had very little sunshine and my body longed for springtime UV rays. An optimistic weather forecast for the coming weekend inclined me to set out on a journey in search of the coming spring.

I departed from Poznań on Saturday morning and at 10:30 AM I crossed the German border in full sunshine. And, like in December last year, soon after crossing the border the sky became overcast and when I turned south onto A9 motorway it started to rain. It was raining and raining all the way down to Weimar.

This little Thuringia city (sometimes called Germany’s Stratford-upon-Avon) was in 18th and 19th century one of the most important cultural sites of Europe. Two world-famous German poets – Johann Wolfgang von Goethe and Friedrich Schiller used to live and work there as well as celebrated composers – Johann Sebastian Bach and Franz Liszt and many other art luminaries. A stimulating relationship between Goethe and Schiller established new standards for German literary culture what later came to be known as Weimar Classicism. Adam Mickiewicz, Poland's greatest Romantic poet, during his peregrinations through Europe paid a visit to Goethe in Weimar in 1829. The visit has been commemorated with a bust of Mickiewicz erected near the Castle of Weimar.

Goethe was not only a poet but a true polymath – a philosopher, scientist, statesmen and also a traveller, or – as we would call it today – a tourist. He travelled a lot around Italy, Switzerland and Central Europe, journeying as far east as Poland. According to the Romantic concept of life he not only visited towns and architectural monuments but also discovered wonders of nature and contemplated the variety of landscapes – an idea so close to the principles of our project. Almost two hundred and fifty years later I can say after Goethe with full conviction: “Für Naturen wie die meine ist eine Reise unschätzbar: sie belebt, berichtigt, belehrt und bildet”.

After I World War, in November 1918, the German Empire fell and the republic was proclaimed. Until 1933 when Hitler gained power as Chancellor of the German Reich, the state was referred to as the Weimar Republic because the National Assembly met in Weimar to draw up a new constitution. When the Third Reich had replaced democratic Germany, one of the largest Nazi concentration caps KZ Buchenwald was established just a couple of kilometers away. At that time Weimar was also the birthplace of Bauhaus, a new style in architecture, characterized by simple lines, large windows, skeleton construction and lack of decorative elements.

The city is located on the banks of the Ilm river. I strolled through the Park an der Ilm to a former Goethe’s Garden House, then I crossed the river over a 17th century Sternbrücke bridge, came to the castle, saw the nice Marktplatz (market square) and finally came to the German National Theatre. An impressive statue of Goethe and Schiller stands in front of the building commemorating their artistic friendship. In spite of bad weather (it was still spitting rain) there were quite a few people on the streets.

After two hours visit I returned to the car and drove some 20 km west to Erfurt – the capital city of Thuringia. The rain stopped and although the sky was still overcast it was bright enough to take pictures of the confluence so I headed directly towards the northern part of the city. Coming from A4 motorway I detoured the city centre and drove north on B4 dual carriageway. The confluence point was just several meters from the road but to get to it I had to make a loop through the surrounding streets. Following car’s navigation I came to the OBI building and parked the car only 70 m away from the confluence.

I changed my shoes to trekking boots as the ground looked muddy and entered a lavender field. Even now, on the last day of February, a nice, aromatic fragrance filled the air. I crossed several rows of plants and easily found the place where all decimal digits on the display became zeroes.

There was a housing estate to the east and a residential development further to the south. From the West a constant buzz of cars was coming from behind the noise barrier. People from nearby houses were taking their late-afternoon Saturday walk. After I had taken pictures I returned to the car and the following 10 minutes I spent on removing clumps of mud from my shoes. In the falling dusk I drove to the city centre and went for a walk through very picturesque streets and squares of Erfurt.

The landmarks of the city are two adjacent churches: the Cathedral and the Severikirche. Above them the Petersberg Citadel overlooks the city. The former fish market (Fischmarkt) that was considered a centre of the city as early as in 12th century is lined by several ornate Renaissance patrician houses. On the west side of the square is 19th century city hall and in front of it stands a statue of a Roman warrior (der Römer) dating back to 16th century. A remarkable tourist attraction is the Krämerbrücke – a bridge covered with inhabited, half timbered buildings – the only one of its kind north of the Alps. All routes in Erfurt lead to Anger – a centrally located, oblong city square. My tour through the city ended at the Martin Luther’s monument at the north edge of Anger. The inscription below the figure of the great theologian quotes the German version of Psalm 118:17: “Ich werde nicht sterben, sondern leben und des Herrn Werk verkündigen“ (I shall not die, but live, and declare the works of the Lord). The following day I was going to visit a place where Luther translated the whole Bible to German.

Continued at 51°N 10°E

Visit details:

• Time at the CP: 16:46
• Distance to the CP: 0 m
• GPS accuracy: 5 m
• GPS altitude: 194 m asl
• Temperature: 8 °C

My track (PLT file) is available here.

Polski

28 lutego 2009 -- Pierwsze oznaki długo oczekiwanej wiosny, pierwsze cieplejsze podmuchy wiatru spowodowały, że znów zacząłem myśleć o wyruszeniu w trasę i odwiedzeniu kilku nowych przecięć. Zima tego roku była raczej nieprzyjemna, dość śnieżna i mroźna (choć nie aż tak śnieżna jak w Wielkiej Brytanii). Mieliśmy bardzo mało słonecznych dni i moje ciało domagało się wiosennej porcji promieni UV. Optymistyczna prognoza pogody na nadchodzący weekend skłoniła mnie do wyruszenia w podróż w poszukiwaniu nachodzącej wiosny.

Z Poznania wyruszyłem w sobotni ranek i o 10:30 w pełnym słońcu przekroczyłem granicę z Niemcami. I podobnie jak w grudniu ubiegłego roku wkrótce po przekroczeniu granicy niebo zachmurzyło się, a gdy skręciłem na autostradę A9 prowadzącą na południe zaczęło padać. Padało i padało przez całą drogę aż do Weimaru.

To niewielkie, położone w Turyngii miasteczko (zwane niekiedy niemieckim Stratfordem) było w XVIII i XIX wieku jednym z najważniejszych centrów kultury europejskiej. Mieszkało tu dwóch światowej sławy niemieckich poetów – Johann Wolfgang von Goethe i Friedrich Schiller jak również wielcy kompozytorzy – Jan Sebastian Bach i Franciszek Liszt i wielu innych luminarzy kultury. Przyjaźń i współpraca Goethego i Schillera zaowocowały powstaniem nowego prądu w literaturze niemieckiej nazwanego później klasycyzmem weimarskim. Adam Mickiewicz, podczas swych peregrynacji po Europie, również złożył wizytę Goethemu w Weimarze w 1829, co zostało uczczone popiersiem naszego poety wzniesionym w otaczającym zamek weimarski parku.

Goethe był nie tylko poetą, ale prawdziwym „człowiekiem renesansu” – filozofem, naukowcem, mężem stanu, a także podróżnikiem, czy – jak byśmy to dziś nazwali – turystą. Wiele podróżował po Włoszech, Szwajcarii i Europie Środkowej docierając również do Polski. Zgodnie z romantyczną koncepcją życia interesowały go nie tylko miasta i zabytki architektury ale i odkrywanie cudów natury i kontemplacja urozmaiconych krajobrazów – idea jakże bliska celom naszego projektu. Blisko dwieście pięćdziesiąt lat później mogę z całym przekonaniem powtórzyć za Goethem: “Für Naturen wie die meine ist eine Reise unschätzbar: sie belebt, berichtigt, belehrt und bildet”.

Po I wojnie światowej, w listopadzie 1918 r., Cesarstwo Niemieckie upadło i Niemcy zostały proklamowane republiką. Do 1933 r., kiedy to Hitler został kanclerzem Rzeszy, państwo zwane było Republiką Weimarską, gdyż Zgromadzenie Narodowe, które miało przygotować nową konstytucję zebrało się właśnie w Weimarze. Gdy w miejsce demokratycznej republiki nastała III Rzesza, w pobliżu Weimaru powstał jeden z największych obozów koncentracyjnych – KZ Buchenwald. W tym czasie Weimar stał się też miejscem narodzin nowego kierunku architektonicznego – Bauhausu, charakteryzującego się prostymi liniami, dużymi oknami, szkieletową konstrukcją i brakiem elementów dekoracyjnych.

Miasto położone jest nad brzegami rzeczki Ilm. Przespacerowałem się przez Park an der Ilm do dawnego domu letniego Goethego, później przeszedłem przez XVII-wieczny most Sternbrücke do zamku, obejrzałem ładny rynek i w końcu dotarłem do Niemieckiego Teatru Narodowego. Wzniesiony przed budynkiem pomnik Goethego i Schillera upamiętnia artystyczną przyjaźń dwóch wielkich obywateli miasta. Pomimo brzydkiej pogody (cały czas kropiło) po ulicach spacerowało całkiem sporo ludzi.

Po dwugodzinnej wizycie wróciłem do samochodu i pojechałem do oddalonego o 20 km Erfurtu – stolicy Turyngii. Deszcz ustał i choć niebo było wciąż zachmurzone uznałem, że jest jeszcze dość jasno, aby zrobić zdjęcia na przecięciu, skierowałem się więc bezpośrednio do północnej części miasta. Jadąc z autostrady A4 ominąłem centrum i wjechałem na dwupasmową B4 prowadzącą na północ. Punkt przecięcia był oddalony o zaledwie kilka metrów od drogi, ale aby do niego dotrzeć musiałem objechać całkiem spory kwartał ulic. Kierując się wskazaniami nawigacji samochodowej dojechałem do budynku OBI i zaparkowałem samochód zaledwie 70 m od przecięcia.

Zmieniłem buty na trekkingowe ponieważ grunt wydawał się grząski i wszedłem na pole lawendy. Nawet teraz, w ostatnim dniu lutego, przyjemny, aromatyczny zapach wypełniał powietrze. Przekroczyłem kilka rzędów roślin i bez problemów zlokalizowałem miejsce, w którym wszystkie cyfry po przecinku stały się zerami.

Na wschód wznosiło się osiedle mieszkaniowe, zaś od południa pole graniczyło z dzielnicą domków jednorodzinnych. Od zachodu dochodził z B4 bezustanny szum samochodów, mimo, że tuż przy drodze ustawiona została bariera dźwiękochłonna. Mieszkańcy okolicznych domów zażywali w okolicy późnopopołudniowego, sobotniego spaceru. Po wykonaniu zdjęć wróciłem do samochodu i kolejne 10 minut spędziłem na usuwaniu z butów grud błota. W zapadającym zmierzchu pojechałem do centrum miasta i poszedłem na spacer po urokliwych uliczkach i placach Erfurtu.

Symbolem miasta są dwa sąsiadujące ze sobą kościoły: katedra i kościół św. Seweryna. Ponad nimi góruje nad miastem cytadela Petersberg. Dawny targ rybny (Fischmarkt), który już w XII w. uważany był za centrum miasta, otaczają bogato zdobione domy patrycjuszy. Po zachodniej stronie placu znajduje się XIX-wieczny ratusz, a przed nim wznosi się pochodząca z XVI w. statua rzymskiego wojownika (der Römer). Znaną atrakcja turystyczną jest Krämerbrücke – drewniany most zabudowany szachulcowymi domami mieszkalnymi – jedyny tego rodzaju na północ od Alp. Wszystkie drogi w Erfurcie prowadzą na Anger – centralnie położony, podłużny plac. Mój spacer zakończył się na północnym skraju Anger, przy pomniku Marcina Lutra. Podpis pod figurą wielkiego teologa cytuje niemiecką wersję psalmu 118:17: „Ich werde nicht sterben, sondern leben und des Herrn Werk verkündigen” (Nie umrę, lecz będę żył i głosił dzieła Pańskie). Nazajutrz miałem odwiedzić miejsce, w którym Luter przetłumaczył całą Biblię na niemiecki.