#2: [05-Jun-05]

English version

Türkçe

22-May-2004 -- 40N 32E Bisiklet Faaliyeti

22 Mayıs 2004 Cumartesi günü arkadaşım Tolga ile sabah saat 07:00'da buluşarak Ankara istikametinden bisiklet ile Oymaağaç köyü mevkiinde bulunan 40N ve 32E kesişim noktasını bulmak için yola çıkıyoruz. Bisiklete binmek için güzel bir gün ayrıca bu koordinata erişmek bisiklet turumuza ayrı bir anlam katıyor.

Yaptığım harita etüdleri sonucunda faaliyetin toplam 130 km civarında olacağını tahmin ediyorum. Gerçekten daha önce belki de kimsenin gitmediği bir "X" noktasına ulaşmak için yapılacak sıkı bir bisiklet aktivitesi olacak bu. Tolga daha önce bu kadar uzun bir yol katetmediğini söylüyor bana ama bu işin altından kalkacağından adım kadar eminim, güvenilir, sıkı bir partner.

Ankara'dan başlayan turumuzda rotamız Ankara – Sincan - Yenikent – Ayaş - Beypazarı'na gelmeden önce ulaşacağımız Dikmen köyü, hedef nokta (40N 32E) - Oymaağaç köyü ve son olarak Beypazarı. 850 m. rakımla başlayan turumuzda Ayaş'a yaklaştıkça 1200 metreler civarındaki geçitler bizi karşılıyor. Yol sathı oldukça muntazam ve hava da biraz rüzgarlı olduğu için geçen km'leri pek farketmiyoruz. Ayaş Ankara arası 70 km civarında ve biz bu mesafeyi 3 saat içinde alıyoruz. Saatimiz 10:00 olmuş. Kahvaltı için uygun bir yerde çay molası veriyoruz ve yola devam için gereken enerjiyi depolamaya çalışıyoruz.

Şimdi sıradaki hedef Dikmen Köyü ve ardından kesişim noktasına ulaşmak. Beypazarı'na 5 km kala Dikmen - Oymaağaç köy yoluna sapıyoruz. 550 m. irtifaya indikten sonra tekrar yukarılara doğru tırmanmaya başlıyoruz. Yolumuz oldukça dik ve hava da aksi gibi oldukça sıcak. Ancak yol boyunca su içebileceğimiz güzel çeşmeler var. Dikmen köyüne geliyoruz ve bu köyden sonra yol oldukça bozuluyor, doğal olarak bizim de hızımız oldukça düşüyor. Oymaağaç köyüne doğru yolumuza devam ediyoruz, fakat artık GPS'imiz bizim yoldan çıkmamız gerektiğini gösteriyor. Bisikletlerimizi uygun bir yerde bırakıp yolumuza buğday ve havuç tarlaları arasında yaklaşık 6 km daha yürüyerek devam ediyoruz. Tarların içinde yürümek bizi olduça yavaşlatıyor ve 6 km'lik yolu neredeyse 2 saatte geçebiliyoruz.

Sonunda kesişim noktasına ulaşıyoruz. Artık GPS'imiz bize 40N 32E noktasında olduğumuzu gösteriyor. Rakım 1040 m'ler civarında... Tolga ve ben bu işide başardığımız için çok mutlu görünüyoruz. Yakın çevremizde altında oturabileceğimiz bir ağacın bulunmaması dışında herşey çok güzel. Gerekli fotoğrafları çekiyoruz. Biraz dinlendikten sonra Oymaağaç köyüne ulaşabilmek için bisikletlerimizin yanına dönüyoruz.

Oymaağaç köyü hedef noktaya yaklaşık olarak 5-6 km civarında. Köy oldukça güzel bir yerde kurulmuş, köydeki evler bizleri epey bir geçmişe götürüyor. O kadar güzeller ki insanın köyden ayrılası gelmiyor. Köy halkı tarımla uğraşıyor ve çoğu havuç yetiştirerek geçimlerini sağlıyorlar. Köyün rakımı 1000 m. civarında. Köyden saat 18:00'da ayrılıyoruz. Artık amacımız Beypazarı'na biran önce ulaşmak, iyi bir yemek ve Ankara dönüşü için otobüs biletlerimizi almak. Oymaağaç Beypazarı arası yaklaşık 20 km civarında ve çok sıkı bir iniş bizi bekliyor. Bisikletleri durdurmak ne mümkün, 1 saat sonra Beypazarı'ndayız. Artık günün sonunda iyi bir yemeği hakettik. Güzel bir yemek yiyip ardından 20:00 otobüsü ile Ankara'ya Mutlu ve yorgun bir şekilde dönüyoruz. Bu gün bizin için yaşanmış güzel bir gün olarak hafızalarımızda kalıyor...

Partnerim Tolga'ya bana bu faaliyette eşlik ettiği için teşekkürler ederim.

English version

22-May-2004 -- On a very sunny and breezy day in Ankara, me and Derya decided to go ahead and find one of the undiscovered intersection points of latitudes and longitudes, and that was of 40N and 32E. Our decision was to do this trip on our bikes, as we love biking. The point was within close proximity of Oymaağaç village.

We met early in the morning. Having left the rush of the city traffic behind, we were soon again silently cycling along the tarmac road heading towards the historical town of Beypazarı. On the way, we tackled two major passes totally gaining more that 2000 ft (600 m) of altitude. En route, we run into some more bikers who selected "less" earnest projects than ours. When our bike computers indicated the 101^st km of our journey, we were at the junction of Oymaağaç village – the candidate village "supposedly close" to our intersection point. As used to now, we were cycling over rough stabilised terrain and endless ramps started. We thought the road would never go flat to do us a favour. On the other hand, the scenery became much wilder, giving us an opportunity to listen to the absolute silence and look down on hills covered with green grass and bushes.

No way! We had cycled for 108 km so far and gained more than 3000 ft (900 m) of altitude. We had finished all the water and food and were simply struggling. Was it already finished? Not yet, the torture kept on going since the point badly diverted from the road we were following. Therefore, we had to leave the bikes and the road behind and walked a total of 6 km and almost 2 hours through the carrot and grain fields to make it there - a point of utopia. Farmers stared at us with a blank impression of what we were chasing in the midst of nowhere.

Very eventually, it was right there in front of us and we saw nothing but grass and soil surrounded with entirely flat fields and topped up by sheep-like clouds. Than I involuntarily sat down on the ground as being extremely exhausted. Don't know really what the hell we got out of this activity. But maybe it was something like fun from the perspective of what masochists do. Despite the fact that we didn't really see there something special like glamorous nude dancers waiting ready to open up cold champagne to celebrate our great achievement, it was a great feeling to know we had another 6 km of hike back to our bikes and 20 km of cycling to Beypazarı town. For the enthusiastic, the point is still there probably being aggravated by some peasants lacking of the idea what important stuff is located in their fields.

We found our bikes intact and carried on all the way to Oymaağaç village. Village people were always smiling, friendly and curious as usually seen in Turkish backcountry. We took some pictures and made it further to our final destination Beypazarı. To be honest, myself was really knackered and simply struggling to spin the pedals, and later realised that so was Derya. Right at the entrance of the town we came across a yogurt factory. Good job! Said, why not go ahead and grab some of that stuff? We ended up in a good local restaurant to have an extra large meal. Well deserved, though, giving you the right of summoning the waiter like "Garçon, bring whatever you have on the table for these two heroes!" Shoulders lifted, take a deep breath, and it felt as if I were the conqueror of the entire world. So much having taken pride in ourselves, we were in a deep and hardly interrupted sleep in our seats on the way back to Ankara. (When we got home, the total cycling distance was 131.85 km)

Hey man, we'll keep up with that!

Tolga Kanık, Wilderness Emergency Medical Technician and Outdoor Guide
Derya Duman, Landscape Architect and Outdoor Guide