Na piętnastym południku pozostało mi w Polsce jeszcze jedno przecięcie – z 52. równoleżnikiem. W słoneczną sobotę wyruszyłem z Poznania o 7:48 pociągiem osobowym do Zielonej Góry. Tu przesiadłem się do autobusu relacji Leszno – Gubin i po godzinnej podróży przez Krosno Odrzańskie dojechałem o godz. 11:15 do wsi Brzózka. Z przystanku autobusowego do przecięcia miałem w linii prostej ok. 1400 m.

Z głównej szosy skręciłem w boczną drogę prowadzącą do nadleśnictwa Brzózka, a następnie skrajem lasu poszedłem na zachód. Minąłem kilka tablic informacyjnych przygotowanych przez nadleśnictwo, przedstawiających florę i faunę lasu, i dotarłem do rozległej polany. Znajdował się na niej niewielki biały kamień poświęcony świętemu Hubertowi – patronowi myśliwych i leśników – z ciekawą inskrypcją: „Tym, którzy Hubertowi służyli, służą i służyć będą. K[oło] Ł[owieckie] «Dzik». Brzózka 1952 – 2002”. Obok wznosiła się wiata z ławami i stołami, gdzie zapewne myśliwi spotykają się po polowaniu.

Za polaną wygodna dotąd droga skończyła się, a zaczęła się podmokła łąka. Pomny doświadczeń z 53N 15E delikatnie sondowałem grunt przed wykonaniem każdego kroku, ale i tak nie udało mi się uniknąć zamoczenia butów. Uznałem więc, że nie tędy droga i wycofałem się do lasu. Parokrotne próby przedostania się przez łąki w kierunku zachodnim kończyły się wciąż tak samo – docierałem do mokradeł i musiałem się wycofać. Minąłem leśny plac zabaw dla dzieci, przeszedłem pod linią energetyczną i zatoczyłem wielki łuk, obchodząc mokradła od północy. Przeszedłem przez mostek nad kanałem przepływającym przez mokradła i wkrótce dotarłem do stawów rybnych.

Z opisu pierwszego zdobywcy przecięcia wiedziałem, że przecięcie znajduje się pośrodku stawu, szukałem więc miejsca na brzegu, w którym odległość do punktu „zero” byłaby minimalna. Po kilku próbach GPS wskazał odległość 7,61 m, co mnie całkowicie zadowoliło. Rejsu dziurawą łódką na punkt przecięcia nie zaryzykowałem. Wykonałem fotografie okolicy wraz z ładnymi, czerwono-różowymi roślinami wodnymi kwitnącymi na stawie (prawdopodobnie Polygonum amphibium f. natans, czyli rdest ziemno-wodny forma pływająca, zdaniem mojego domowego biologa) i wróciłem do lasu, aby spożyć nieco spóźnione śniadanie na trawie (a właściwie na mchu).

Po dłuższym odpoczynku ruszyłem o 14:20 w drogę powrotną na przystanek autobusowy. Wygodnym i suchym leśnym duktem dotarłem do szosy i poboczem wróciłem o 15:00 do wsi Brzózka. Oczekiwanie na autobus skracałem degustując lody w wiejskim sklepiku. Wreszcie o 15:35 autobus nadjechał i po godzinie dotarłem do Zielonej Góry. Przespacerowałem się na Rynek, gdzie akurat trwał festyn regionalny, posiliłem się niezłą pizzą w pizzerii „Gioconda” i pomaszerowałem na dworzec kolejowy. O 18:15 odjechałem osobowym do Zbąszynka, gdzie po półgodzinnym oczekiwaniu przesiadłem się do pociągu z Rzepina. Do Poznania dojechaliśmy o 21:30.