#9: [16-Sep-21]

#8: [03-Aug-21]

#5: [05-Aug-15]

#7: [27-Aug-13]

#4: [09-Jun-11]

#2: [06-Aug-05]

#1: [15-May-01]

#6: [23-Jan-16] (incomplete)

Polski

30-Aug-2009 -- 2nd confluence out of a trip of 2

Continued from 54°N 16°E

Coming back home from Kołobrzeg we first went to Dźwirzyno – a seaside resort located between the Baltic Sea and a coastal lake Resko Przymorskie. Several thousand years ago this place had been a wide and shallow sea gulf. Over the centuries, longshore drift had built up a spit and finally separated the gulf from the sea creating a lake. Now the lake is a popular spot for windsurfing and kiteboarding and a canal between the lake and the sea is a paradise for anglers.

From Dźwirzyno we went further to the west, driving towards Mrzeżyno on the road built of concrete slabs. For almost 70 years it was a closed military area, originally built and used by German Luftwaffe and after WW2 by Polish Army. From Mrzeżyno we headed south for Trzebiatów and then we turned to the west again, onto the road no. 103.

When I first visited this point four years ago I approached it from the north, having previously thoroughly checked on a map what kind of roads to expect. This time I entirely trusted my car’s navigation that suggested coming to the point from the south. But soon after we had left the road no. 103 and turned into a forest track I realized that it was not the good idea. The track was suitable for tractors or perhaps some 4WDs but not for my car. Very slowly and very carefully I forced my way through holes, stones and mud. If there had been enough space for a U-turn I would have definitely done that, but the track was pretty narrow so we had to continue for over 2 km. It was a big relief when we at last got out into open space – I was really afraid of car’s chassis.

The rest of the mission was pretty easy – I parked the car ca. 100 m away from the confluence point, we crossed a harvested field and quickly localized the zero point near the edge of the forest. The weather was not bad, although there was no sun and the temperature could be higher for August – it was only 17 ˚C. I took the usual pictures and after ten minutes we were back in the car. I recalled from my last visit that I had returned to the asphalt road using a dirt road running towards south-west. In fact that way was much better and after a quarter of an hour we arrived in the village of Gostyniec and then headed home.

Visit details:

• Time at the CP: 14:00 PM
• Distance to the CP: 0 m
• GPS accuracy: 6 m
• GPS altitude: -8 m asl
• Temperature: 17 °C

My track (PLT file) is available here.

Polski

30 sierpnia 2009 -- Wracając z Kołobrzegu do domu pojechaliśmy najpierw do Dźwirzyna – miejscowości wypoczynkowej położonej pomiędzy Bałtykiem a jeziorem przybrzeżnym Resko Przymorskie. Kilka tysięcy lat temu w tym miejscu znajdowała się szeroka i płytka zatoka morska. W ciągu stuleci nanoszony przez prądy morskie piasek utworzył mierzeję i w końcu oddzielił zatokę od morza tworząc jezioro. Obecnie jezioro to jest popularnym miejscem uprawiania sportów wodnych, zwłaszcza windsurfingu i kiteboardingu, a kanał łączący jezioro z morzem jest rajem dla wędkarzy.

Z Dźwirzyna pojechaliśmy dalej na zachód, zbudowaną z betonowych płyt drogą w kierunku Mrzeżyna. Przez blisko 70 lat były to tereny wojskowe, pierwotnie wykorzystywane przez niemiecką Luftwaffe, a po II wojnie światowej przejęte przez Wojsko Polskie. Z Mrzeżyna skierowaliśmy się na południe do Trzebiatowa, a następnie znów skręciliśmy na zachód, na drogę nr 103.

Gdy po raz pierwszy odwiedzałem to przecięcie cztery lata temu dotarłem do niego z północy, uprzednio starannie sprawdziwszy na mapach, jakich dróg mogę się spodziewać. Tym razem całkowicie zaufałem nawigacji samochodowej, która sugerowała dojazd do przecięcia od strony południowej. Ale wkrótce po zjeździe z drogi nr 103 w leśny dukt zdałem sobie sprawę, że nie był to dobry pomysł. Na taką drogę odpowiedni byłby traktor lub być może jakiś pojazd terenowy, ale nie mój samochód. Bardzo powoli i ostrożnie przedzierałem się przez dziury, kamienie i błoto. Z pewnością bym zawrócił gdyby było dość miejsca, ale droga była wąska i musieliśmy podążać nią przez ponad 2 km. Z wielką ulgą wydostaliśmy się na otwartą przestrzeń – naprawdę niepokoiłem się o podwozie.

Dalsza część misji była już łatwa – zaparkowałem samochód w odległości ok. 100 m od punktu przecięcia, przeszliśmy przez zżęte pole i szybko zlokalizowaliśmy punkt zero w pobliżu ściany lasu. Pogoda była nienajgorsza, choć nie było słońca, a temperatura 17 ˚C też nie była zbyt wysoka jak na sierpień. Wykonałem zwyczajowe fotografie i po dziesięciu minutach wróciliśmy do samochodu. Przypomniałem sobie z poprzedniej wizyty, że do asfaltu wracałem polną drogą biegnącą na południowy-zachód. Rzeczywiście, droga ta okazała się znacznie lepsza i po kwadransie dotarliśmy do wsi Gostyniec, a stąd skierowaliśmy się do domu.